Ta dodatkowa funkcja zegarków mechanicznych pochodzi z XVI wieku i została opatentowana w 1908 roku przez firmę Eterna.
Dzięki tej funkcji czas alarmu można dokładnie wyregulować i kiedy nadejdzie odpowiedni moment, zegarek ogłasza to za pomocą dźwięków akustycznych.

Zegarek amagnetyczny jest uważany za wolny od negatywnych wpływów pól magnetycznych lub podatny na bardzo niewiele z nich.
Aby to umożliwić podatne składniki są wytwarzane z materiałów, które są trudne do namagnesowania.
Na przykład spirale Elinvar lub Nivarox są to stopy wykonane z takich elementów, jak mosiądz, nikiel, a nawet brąz berylu.
Dodatkowo części takie jak koło wychwytu, widełki paletowe i tarcze dźwigniowe są również wykonane z metali niemagnetycznych.
Inną opcją jest zamknięcie całego mechanizmu za pomocą dodatkowej obudowy, wykonanej z bardzo przewodzącego stopu.
Ta dodatkowa obudowa zapobiega powstawaniu pola magnetycznego wewnątrz obudowy.
Tylko wtedy, gdy zegarek pod wpływem pola magnetycznego 4800 A / m (Amper / metr) utrzymuje on swoją szybkość, a jeśli przy tym odchylenie dokładności wynosi maksymalnie 30 sekund na dobę, można go oficjalnie określić jako amagnetyczny.
Jeśli zegarek nagle spowolni, może to wskazywać, że jest on namagnesowany.
To odchylenie może zasadniczo być regulowane ponownie za pomocą narzędzia do demagnetyzacji.

Przed 1933 r. sprężyny balansowe wykonane były ze stali nierdzewnej, ale metal ten przy dużych wahaniach temperatury zmienia swoją elastyczność.
Ma to wpływ na szybkość zegarka.
Spirale te zostały obecnie zastąpione auto-kompensacyjnymi sprężynami balansowymi "Nivarox".
Ponieważ stop składa się z kilku metali, fluktuacje temperatury są automatycznie kompensowane przez różne właściwości.
Dziś wszystkie wysokiej jakości zegarki są wyposażone w spirale Nivarox i Balansy Glucydur.

Kolejna rewolucja w nieustannym rozwoju balansu.
We wczesnych latach pięćdziesiątych niektórzy zegarmistrzowie firmy produkcyjnej Patek Philippe doszli do wniosku, że pomijanie promieniowo włożonej masy i śrub regulacyjnych zwiększyłyby promień, a tym samym zwiększyły moment bezwładności, przy zachowaniu mniej więcej tej samej wagi.


Zaskutkowało to uzyskaniem lepszej wydajności. Podstawowa zasada "równowagi Gyromax" jest chroniona prawem patentowym od 31 grudnia 1951 r.
Elementy regulacyjne były od tego momentu montowane obrotowo w osiowych szczelinach, w których umieszczono osiem tarcz.
To udoskonalenie uważane jest za prekursora nowoczesnego, nie posiadającego śrub układu balansu.

Przed wynalezieniem automatycznej kompensacji sprężyny balansującej, stosowany był tak zwany bimetaliczny balans kompensacyjny.
Koło z łożyskiem śrubowym wykonywano z dwóch metali (stali i mosiądzu).
Te dwa metale mają inny współczynnik rozszerzalności cieplnej.
W wyniku tego zmienny moment bezwładności działa przeciwko termicznie indukowanym zmianom długości sprężyny balansu, wykonanej ze stali nierdzewnej.

Temperatura ma duży wpływ na elementy zegarka, a tym samym na jego funkcjonalność i dokładność.
Powodem tego jest zmiana elastyczności niektórych elementów, na przykład sprężyny wyważającej.
Angielski zegarmistrz John Arnold poświęcił się rozwiązaniu tego problemu.
Rezultatem był bi-metaliczny balans kompensacyjny, który pomógł niemal całkowicie rozwiązać problemy z temperaturą.
Połączenie dwóch metali, na przykład mosiądzu na zewnątrz i stali wewnątrz reguluje wpływ temperatur.
W wyższych temperaturach mosiądz rozszerza swoją objętość bardziej niż stal, więc wolne końce przemieszczają się w kierunku włosu.
To z kolei kompensowało wydłużenie długości stalowej spirali.
Ponieważ jest to kosztowny i wyszukany element, są one instalowane tylko w wysokiej jakości zegarkach.

Beczułka jest cylindryczną obudową sprężyny głównej.
Krawędź obudowy jest ząbkowana. Wolna, montowana na wale, sprzęga się z pierwszym napędem przekładni i odpowiada za przesyłanie energii przechowywanej na sprężynie do pozostałych części mechanizmu.

Metal z grupy metali ziem alkalicznych.
Ten srebrzysto-biały i plastyczny metal jest często stosowany w produkcji zegarków ze względu na jego twardość, wytrzymałość i elastyczność, jako część stopu, np. do produkcji balansu z brązu berylowego.

Bezel jest szklanym obrzeżem obudowy.
W nowoczesnych zegarach obrotowe pierścienie z przodu zegarka są często określane jako bezel.
Ramki te posiadają zazwyczaj szczególną funkcję.

Bicolor to wykorzystanie w konstrukcji zegarka 2 różnych metali kolorowych.
Często stosuje się kombinację ze stali nierdzewnej i żółtego złota.
Jednak stosuje się też inne kombinacje, takie jak tytan i różowe złoto, które są coraz częściej stosowane przy projektowaniu nowoczesnych zegarków.
Mogą być stosowane zarówno stałe złoto, jak i pozłacane elementy.

Ciągły obrót systemu oscylacyjnego wokół własnej osi, wagi i sprężyny balansu nie ma wpływu na grawitację.
Dzieje się tak poprzez frezowanie, wiercenie lub regulowanie śrub.
Jednak idealna równowaga i związana z nim dokładność nie trwają długo. Można to wytłumaczyć wpływem fizycznym zegarka.
Środek ciężkości stopniowo odwraca się od środka balansu.

Skrót "Czas środkowoeuropejski" wprowadzony w Niemczech i innych krajach Europy Środkowej 01.04.1893.
Różnica do czasu uniwersalnego wynosi +1 godzinę.

Szwajcarski Instytut Badań Chronometrycznych (Contrôle Officiel Suisse des Chronomètres)
Ten Urząd Federalny ma obowiązek przeprowadzać wszystkie oficjalne testy chronometryczne (patrz Chronometr) i wydawać odpowiednie certyfikaty.
Siedziba tego ośrodka testowego znajduje się w Chaux-de-Fonds, ale istnieją już oddziały w Genewie, Biel i Le Locle.

Silnie wysklepiona przednia część obudowy zegarka nadgarstkowego.

Ta funkcja minutowego powtarzania używa do tworzenia melodii trzech młotków i gongów.

Jest to prosta funkcja mechanizmu, która została skonstruowana przez duńskiego zegarmistrza Bonniksena.
Ze względu na specjalny design, wymaga ona jest dodatkowej przekładni, która obraca mechanizm i jest zazwyczaj montowana na czwartym kole.
Dla porównania, tourbillion musi być stale w ruchu, aby zapewnić tempo zegarka.
Pierwszy zegarek z tak zwaną karuzelą pojawił się na rynku międzynarodowym w 2001 roku.

Chaton to okrągły kawałek metalu, który służy do przytrzymywania łożysk.
Początkowo były one wkręcane lub wciskane w mechanizm wyłącznie ze względów estetycznych.
Wizualnie oceniały one całą pracę i przynosiły magazynom dodatkowe korzyści ze względu na swój błyszczący kolor.
Później odkryte zostały ich funkcjonalne korzyści, ale łożyska w Chaton były znacznie łatwiejsze do wymiany, w przypadku ich uszkodzenia.
Kiedy produkcja bloczków łożyskowych stała się bardziej precyzyjna i formalna, zaczęto używać chatons z coraz większą świadomością, ponieważ było już możliwe wciśnięcie łożyska bezpośrednio w mostki lub puste miejsca.
Dzisiaj już niewiele osób, szczególnie zegarmistrzowie z Glashütte, wykorzystuje chatony do wizualnej dekoracji ukoronowania swoich mechanizmów.

Od czasu jego powstania, chronograf był jedną z najpopularniejszych i najczęściej używanych komplikacji zegarka.
Funkcja chronografu umożliwia start i zresetowanie scentralizowanej wskazówki z sekundą oraz zresetowanie jej do zera, dzięki czemu możliwe jest mierzenie określonego okresu czasu za pomocą jednego lub dwóch przycisków, bez wpływu na ustawiony czas.
Ponadto, dodatkowe wskazówki są często wykorzystywane do pomiaru minut lub godzin, które już minęły.
Dodatkowo, chronograf umożliwia tak zwany skumulowany czas rozłożenia, ponieważ druga wskazówka może być zatrzymana tak często, jak jest to wymagane i ponownie uruchamiana z ostatniej pozycji.
Dokładność takiego pomiaru zależy przede wszystkim od częstotliwości balansu.

Z pomocą tak zwanego mechanizmu opóźniającego można równolegle zatrzymać dwa lub więcej zadań.
Warunkiem wstępnym jest oczywiście równoczesne rozpoczęcie zadania, które ma zostać zatrzymane.
Oddzielny przycisk umożliwia przerwanie pracy jednej wskazówki tak często, jak jest to wymagane, aby odczytać wymaganą wartość pośrednią.
Naciśnięcie przycisku ponownie synchronizuje tę wskazówkę z drugą wskazówką, która nie przestaje się poruszać.
Już w 1883 r. pojawiły się pierwsze chronografy Rattrapante w formacie zegarków kieszonkowych, dopiero w 1920 r. zaprezentowano pierwszy zegarek nadgarstkowy z funkcją Rattrapante.
Ze względu na olbrzymią złożoność takiego mechanizmu chronograf Rattrapante do dziś pozostaje czymś wyjątkowym.

Aby precyzyjny zegarek mógł nosić tytuł "Chronometru", musi zostać przetestowany przez urzędowy organ kontrolny, taki jak COSC.
Kontrola ta jakości zajmuje 15 dni na zegarek, podczas gdy wydajność zegarka jest sprawdzana we wszystkich pięciu pozycjach: "Crown left", "Crown up", "Crown down", "Dial up" i "Dial down", a także w trzech różnych temperaturach.
Aby uzyskać taką certyfikację, średnie dzienne tempo musi wynosić od -4 do +6 sekund.
Średnia zmiana nie powinna przekraczać maksymalnie 2 sekund, a największe odchylenie tempa nie może przekraczać 5 sekund.
Dopiero gdy wszystkie te normy mogą być zaobserwowane, zegarek może być oznaczony jako Chronometr, a także być odpowiednio reklamowany.

W przeciwieństwie do repetiera, system bicia jest całkowicie autonomiczny.
W zależności od struktury, godziny, a także kwadransy są akustycznie wydzwaniane. Można jednak użyć również dodatkowego popychacza, aby zegar wybijał godziny, kwadransy i minuty.

Wyświetlacz cyfrowy wyświetla czas za pomocą cyfr.
Wyświetlacz ten był używany jeszcze przed wynalezieniem zegarów kwarcowych, z dyskami zadrukowanymi cyframi jako wyświetlacz (patrz wyświetlacz daty).
Dzisiaj w zegarkach kwarcowych wykorzystywane są tak zwane wyświetlacze ciekłokrystaliczne (LCD), które zastąpiły poprzednie ekrany LED, które zużywały zbyt dużo energii.

Precyzyjny zegarek to taki, który posiada wychwyt widełek paletowych lub wychwyt Chronometru.
Precyzyjny zegarek posiada złożone komponenty, takie jak system oscylacji kompensowany temperaturą i co najmniej 15 funkcjonalnych klejnotów.

Strojenie, regulacja i ogólne ustawienie zegarka nazywane są regulacją.

Słowo Doublé pochodzi z francuskiego i oznacza podwojenie.
Opisuje udoskonalenie koperty zegarka, wykonanej z materiału bazowego za pomocą metali szlachetnych, takich jak złoto lub platyna.
W trakcie operacji walcowania nakłada się na obudowę bardzo cienką warstwę metalu szlachetnego (zaledwie kilka mikronów). To sprawia, że zegarek wygląda na wyższej jakości.
Dużą wadą tych tak zwanych zegarków Doublé jest to, że wspomniana bardzo cienka warstwa bardzo szybko się ściera z obudowy.

Zegarki te odznaczają się prostym i klasycznym wyglądem.
Główną cechą zegarka jest „zasada trzech wskazówek" i płaska obudowa.
Niepowtarzalny design pozwala łączyć dress-watch z niemal każdym stylem.

Co do zasady regulacja szybkości zegarka odbywa się poprzez przesunięcie tak zwanego regulatora, ale wymaga to najwyższej precyzji, a przede wszystkim dużej czułości w palcach zegarmistrza.
Aby ułatwić ten proces, wymyślono precyzyjne dostrajanie. Są one dostępne w dwóch wariantach.
Jednym z nich jest regulacja Swan Neck, drugim regulator firmy Tompion.

Emalia jest nieprzezroczystą błyszczącą substancją stosowaną jako powłoka ochronna.
W przemyśle zegarmistrzowskim emalii używa się głównie w celu dekoracji tarczy i obudowy.
Głównymi elementami emalii są piasek kwarcowy i fluoryt.
Są one mieszane z tlenkiem ołowiu, boraksem i sodą.
Następnie mikstura jest topiona w temperaturze do 1200 ° Celsjusza i natychmiast gaszona.
Powoduje to powstanie ziarna, które miesza się z barwnikami.
Na przełomie XIX i XX wieku tarcza emaliowana występowała w niemal każdym zegarku, co z czasem stawało się coraz rzadsze, ze ze względu na koszt produkcji.

Specjalna forma szkliwa, charakteryzująca się bardzo cienkimi ściankami podziałowymi (0,007 mm-1 mm), w których poszczególne obszary są oddzielone emalią.
Zadaniem cloisonné'rów jest umieszczenie tych ścian działowych za pomocą złotego drutu tak, aby motyw został utworzony na tarczy. Otrzymane sekcje wypełnione są maksymalnie pięcioma warstwami emalii (przepływ szkła) za pomocą gęsiego pióra.
Każda aplikacja koloru jest poddawana procesowi wypalania, w którym łączy się warstwę dolną i górną, czego rezultatem jest wytworzenie pożądanego zabarwienia.
Na koniec cała powierzchnia jest polerowana aż do uzyskania gładkiej i równej powierzchni.

Przechowywana zdolność robocza. Do pracy zegarka wymagany jest pewien potencjał energetyczny.
Na przykład zegarki mechaniczne są obsługiwane przez sprężyny główne, które wykorzystują energię.
W przypadku zegarków kwarcowych potencjał ten jest przechowywany w postaci energii elektrycznej w bateriach lub akumulatorach.

Zegarmistrzowie, którzy produkują zegarki z gotowych komponentów, zamiast produkować, wykorzystują części są nazywani etablisseur.

W tzw. anglingu krawędzie części stalowych i mosiężnych są szlifowane.
Idealnie, powierzchnie krawędzi powinny być umieszczone pod kątem 45 stopni

Nazywany również bewellingiem, termin ten opisuje proces przeprowadzany w celu udoskonalenia zegarków i bransolet. Ozdobna polerowana krawędź jest wprowadzana pod kątem 45° i zwykle oddziela od siebie 2 satynowane powierzchnie.

Lunacja fazy księżyca wynosi około 29,5 dnia.
Księżyc przechodzi przez fazy: ksieżyc w nowiu, księżyc w pierwszym kwartale, księżyc w pełni, księżyc w trzecim kwartale, ksieżyc w nowiu.
Istnieje wiele zegarków, które posiadają frakcję księżycową, która zwykle wyświetlana jest na osobnym indeksie na tarczy.

Określenie próby określa stosunek lub udział metalu szlachetnego (platyna, złoto, itp.) w stopie.
Mała zawartość jest zazwyczaj wskazywana w tysiącach lub w karatach.
Tak więc czyste złoto odpowiada 1000/1000 lub 24 karatom.
Wynika z tego, że karat odpowiada wartości 1/24, bez liczb ułamkowych 41,6667.
Tak więc na przykład 18 karatów to 750/1000 lub złoto 750.

Ostatnie szlify przed skompletowaniem zegarka.

Wibracje na jednostkę czasu mierzone w Hz (Hz).
Sterowanie prędkością starych zegarów odbywa się za pomocą wahadła.
Wymaga to dokładnie jednej sekundy od jednego punktu zwrotnego do drugiego, co powoduje wystąpienie częstotliwości 0,5 Hz lub odpowiednio 1,800 pół-drgań na godzinę A/h.
Jest to oczywiście niewystarczające do uzyskania precyzji w zegarkach kieszonkowych, które są kontrolowane przez balans, a nie wahadło.
Początkowo ustalona została częstotliwość 12.600 A / h, która z biegiem czasu wzrosła do 18.000 A / h (2.5 Hz).
Częstotliwość ta była również wykorzystywana do produkcji pierwszych zegarków nadgarstkowych, jednak w celu zwiększenia dokładności należało zwiększyć częstotliwość balansu.
W efekcie powstały najszersze dziś częstotliwości 21.600 A / h (3 Hz), 28 800 V / h (4 Hz), a nawet 36 000 A / h (5 Hz).
Te wysokie częstotliwości, a tym samym także ekstremalna prędkość obrotowa były możliwe tylko dzięki opracowywaniu nowoczesnych smarów i dalszego rozwoju sprężyn głównych.
Nowoczesne zegarki kwarcowe pracują z częstotliwością 32.768 Hz.

Czas środkowoeuropejski, czas światowy lub uniwersalny lub UTC (Universal time coordinated), tutaj wyraża średni czas na zerowym południku Greenwich.
Ten uniwersalny czas jest obecnie używany jako międzynarodowy standard w ruchu drogowym i radiowym.

W zależności od designu, ten duży, uderzający mechanizm miga autonomicznie po upływie pełnej godziny, pół godziny lub kwadransu.
Ta funkcja może oczywiście zostać wyłączona za pomocą przycisku lub suwaka.
Aby sprostać temu stosunkowo dużemu zapotrzebowaniu na energię instaluje się osobny bębenek.
Coraz częściej "Grande Sonnerie" łączy się z mechanizmem wybijającym powtarzanie.

Wpływ grawitacji na mechaniczny zegarek jest bardzo ważny i nie należy go lekceważyć.
Z tego powodu środek równowagi przesuwa się w czasie, co z kolei wpływa na dokładność zegarka.
Szczególnie podatne na to są zazwyczaj zegarki kieszonkowe, które są głównie noszone w pozycji pionowej.
Aby temu zapobiec, opracowano tak zwany Tourbillon, który można znaleźć również w zegarkach nadgarstkowych.

Grawerowanie przy pomocy narzędzi mechanicznych.
Z pomocą tej techniki na tarczy głównej graweruje się wysoce artystyczne i wizualnie atrakcyjne wzory.

Typ obudowy z osłoną tarczy i okrągłym otworem w środku.
Ten typ obudowy był głównie używany w zegarkach kieszonkowych, ułatwiających czytanie prehistorycznych czasów.
Do momentu wynalezienia szkła odpornego na zbicie, half hunter był również używany w niektórych zegarkach nadgarstkowych.

Klasyczna wskazówka godzinowa jest zastąpiona przez dysk obracający się wokół własnej osi.
Dysk ten jest zadrukowany cyframi 1-12 i widoczny dla obserwatora przez wycięcie w tarczy.
Gdy minuta minie "12", dysk zgaśnie przeskakuje gwałtownie godzinę i wyświetla następną cyfrę przez kolejne 60 minut.

Typ ochrony przed wstrząsami mechanicznymi.
W wyniku tego, że urządzenie amortyzujące wstrząsy może być zainstalowane w prawie każdym mechanizmie, niniejszy wynalazek cieszył się bardzo szybką, a przede wszystkim szeroką dystrybucją w przemyśle zegarmistrzowskim.

System regulacji, w którym zamiast zwykłej wskazówki regulatora sprężyna balansu jest zaciskana pomiędzy dwoma poruszającymi się wałkami.
Jednen z tych dwóch wałków można dostosować, co ostatecznie prowadzi również do regulacji.
Zasada, w której regulowana jest szybkość transmisji, przez przedłużanie lub skracanie włosa. Jedynie sposób, w jaki ten proces się odbywa, jest inny.

Ponieważ kalendarz juliański wprowadzony w 45 r. p.n.e. wykazał niewielki błąd (rok był zbyt długi o około 0.0078 dni), 15 października 1582 papież Grzegorz XIII przedstawił kalendarz gregoriański.
Aby wyeliminować błąd w kalendarzu w juliańskim, trzy dni skoku zostały opuszczone w ciągu 400 lat. Dzieje się to we wszystkich latach pełnego stulecia, których nie można podzielić przez 400. Innymi słowy, oznacza to, że lata 2100, 2200 i 2300 nie będą miały 29 lutego.

Jak wiadomo, kalendarz juliański ma trzy tak zwane normalne lata, każdy po 365 dni i czwarty rok przestępny, który ma 366 dni. Ten typ kalendarza był dodany przez Juliusza Cezara.
Porównując z rokiem astronomicznym zauważono jednak niedokładność wobec roku astronomicznego wynoszącego 0,0078 dni.
Ten błąd, choć niewielki, został zniwelowany przez reformę kalendarza papieża Grzegorza XIII. w 1582 roku poprzez wprowadzenie kalendarza gregoriańskiego.

Komplikacje, w których wyświetlane są prawidłowo i bez dodatkowej regulacji wszystkie inne miesięczne długości podczas cyklu roku przestępnego.
Przełączenie z dnia 29 lutego musi być wykonywane ręcznie co 4 lata, ponieważ nie ma koła, które obraca się wokół własnej osi w ciągu 4 lat, tak jak w Kalendarzu Wiecznym.

Wieczny kalendarz, który nie wymaga ręcznej korekty do roku 2100, ponieważ lata przestępne i miesiące z 30 lub 31 dniami są uwzględnione i kontrolowane automatycznie, o ile zegar posiada moc kinetyczną w mechanizmie.

Kaliber opisuje wymiary i kształt mechanizmu oraz jego części.
Z biegiem lat różnorodność różnych kalibrów została znacznie zmniejszona, ponieważ dobre kalibry były nieustannie rozwijane.
Różnice występują pomiędzy kalibrami okrągłymi do zegarków otwartych (lepines), okrągłymi kalibrami do zegarków ze sprężyną (Savonnettes) oraz kalibrami formowymi, stosowanymi w bagietowych, owalnych lub prostokątnych zegarkach.
W przypadku Lepines, drugie koło znajduje się na tej samej linii co koronka; w Savonnettes, gdzie używana jest mała sekunda, drugie koło znajduje się w pozycji "6", a więc pod kątem prostym w stosunku do koronki.

Ten kaliber charakteryzuje się swoją konstrukcją.
Koła i balans umieszczone są w jednej płaszczyźnie, pod mostkami i tłokami, a koronka dostosowująca się do wskazówek stoi w jednej linii z drugą wskazówką.

Tu koronka i nakręcający trzpień są ustawione pod kątem 90 stopni względem siebie, co skutkuje pozycją podświetlenia sub-sekund na 6:00.

Pomiar wskazujący na zawartość złota w zegarku.
100% czyste złoto ma 24 karaty
Jeśli więc zegarek jest wykonany ze złota 18 karatowego, rzeczywista zawartość złota wynosi 7500/1000, reszta składa się z dalszych metali stopowych, takich jak miedź, mosiądz lub srebro i jest zaznaczona na kopercie zegarka.

Obrotowa klatka może być wykonana ze stali, choć obecnie wykonuje się je również z tytanu i aluminium.
Jest używana do wchłaniania i ochrony systemów balansu i wychwytu w zegarkach z Tourbillonem.
Wg zasady jej działania cały stojak przemieszcza się raz na minutę wokół własnej osi.
Wytwarzanie takiej klatki należy do najbardziej wyrafinowanych i pracochłonnych prac zegarmistrzowskich.

Kamień łożyskujący nie posiada dziurki używanej do zakrycia otworu kamienia.
Ten kamień jest używany w celu zredukowania wysokości wału i jest po prostu montowany ponad perforowanym kamieniem. Kamienie łożyskujące dostarczają bardziej spójną wydajnośćce w szerszym zakresie pozycji.
W obudowie wysokiej klasy, kosztownych mechanizmów zegarków koło wychwytu, łożyska i kotwice są również wyposażone w kamienie łożyskujące.

Wszystkie kamienie używane w mechanizmach są na całym świecie znane jako "Klejnoty".

Im bardziej skomplikowany jest zegarek, tym więcej kamieni lub klejnotów posiada.
W zegarku wysokiej jakości z ręcznym nakręcaniem znajduje się co najmniej 15 klejnotów, które są podzielone w następujący sposób:
Balans ma dwa otwory łożyskowe i dwa kamienie końcowe (kamienie łożyskowe i nakrywkowe), w układzie równowagi kamień jest stosuwany jako kołek impulsowy i dwa kamienie na palecie dźwigni, które blokują koło balansu, co daje łącznie 7 klejnotów.
Posiadają także klejnoty na łożyskach przegubów sworzni i sworzni koła naciągowego. Umieszcza się dwa klejnoty na przegubach dźwigni i po dwa na kołach trzecim i czwartym oraz na sworzniu koła wychwytu.
Kiedy użyte jest 18 kamieni, można mówić o optymalnym sprzęcie.
Jeśli zegarek posiada automatyczny system nakręcania oraz inne komplikacje, konieczne jest użycie większej ilości kamieni.

Aby uniknąć niepotrzebnego tarcia łożysk w mechanicznym zegarku na paletach kotwicowych i elipsach umieszcza się kamienie lub klejnoty.
W wysokiej jakości zegarkach wykorzystywane są kamienie szlachetne, takie jak rubiny lub szafiry, ale często używane są też kamienie syntetyczne.
Kamienie te podzielone są w następujący sposób:

Kamienie łożyskowe
Palety
Kołki impulsowe
Kamienie nakrywkowe
Jakość klejnotów używanych w zegarku niekoniecznie związana jest z jakością pracy.
Często wiele takich klejnotów jest używane do rzekomo podniesienia jakości, ale jest to zwykle błędem, ponieważ klejnoty są umieszczane w niewłaściwych miejscach, gdzie nie spełniają one żadnych funkcji.

Komplikacje są dodatkowymi funkcjami zegarków.
Wśród najbardziej znanych komplikacji znajdują się samonakrecanie, chronograf, a także równania.
Opracowanymi komplikacjami są na przykład kalendarz wieczny lub tourbillion.

Zegarki z co najmniej trzema komplikacjami, takimi jak chronograf, wieczny kalendarz i powtarzanie minut.

Dokładny czasomierz powinien być co 4-5 lat serwizowany przez profesjonalnego zegarmistrza, ponieważ pracuje 24 godziny na dobę i w tym czasie dochodzi do zużycia lub zanieczyszczeń.
Podobnie jak w przypadku innych urządzeń mechanicznych konieczna jest regularna wymiana oleju i wymiana zużytych części w celu zapewnienia doskonałej funkcjonalności.
W przypadku nie dokonywania regularnej konserwacji może dojść do powstania długotrwałych uszkodzeń.

Jest to finalna inspekcja gotowego zegarka, podczas której między innymi sprawdza się przekładnię. Wykonywana jest zanim zegarek opuści fabrykę.

Koronka zegarka służy jako nawijacz, dostosowanie czasu lub korekta wyświetlania daty.
Istnieją jednak również śruby koronkowe, które zapobiegają przenikaniu wody do obudowy.
Niektóre zegarki sportowe mają tak zwaną "ochronę na boki", która ma chronić koronę przed uderzeniami.

Koronka nawijająca posiada urządzenie przełączające i służy do nakręcania zegarka.
Wcześniej, przy kosztownych zegarkach wykorzystano małe kluczyki do nakręcania.
Jean Adrien Philippe był wynalazcą i właścicielem patentu dla tego komponentu.
Jego wynalazek składał się z obrotowego koła transmisyjnego, który był połączony z mechanizmem przesuwnym za pomocą zębatej przekładni.

Koło balansu w połączeniu z włosem jest sercem każdego mechanicznego zegarka i odpowiada za jego dokładność.
Koło balansu było używane aż do lat 40., aby zrekompensować różnice temperatur.
Zegarmistrzowie Jean de Hautrfeuilled i Christiaan Huygens opracowali i opatentowali swój wynalazek w 1675 roku.

Przekładnię tą można rozpoznać po asymetrycznie ułożonych zębach. Jest umiejscowiona w mechanizmie pomiędzy przekładnią a balansem. Połączenie stanowi kotwica.

Ten rodzaj nakrecanego zegarka wykorzystuje wahadło, które porusza się w górę i w dół, gdy zegarek się porusza.
W tym procesie energia kinetyczna jest przenoszona do sprężyny głównej i tam jest przechowywana.Ten typ nakęcania był używany do lat pięćdziesiątych.

Bardzo odporny na zarysowania materiał używany do produkcji szkieł zegarkowych.
Ma twardość 9 Mohs.

Krzyż Maltański jest znakiem towarowym Vacheon Constantin.
Jednak krzyż maltański ma również bardzo szczególną funkcję: krzyż służy do zrównoważenia napędu w bębenku głównym zegarka i kompensuje różnice w momencie obrotowym.
Bardzo filigranowa funkcja, która jest używana w wyjątkowo dobrych zegarkach.

Dodatkowy mechanizm przekładni używany w skomplikowanych zegarkach, na przykład w zegarkach z powtórzeniem minutowym lub kalendarzem.
Kwadratura może być zamontowana na osobnej płycie i połączona jako pojedynczy moduł do mechanizmu lub alternatywnie, kwadratura może być umieszczona bezpośrednio w mechanizmie, decydującym czynnikiem jest tutaj budowa zegarka i użyty kaliber.
Drugi wariant jest droższy i bardziej wyrafinowany niż użycie kwadratury jako pojedynczego modułu.

W przypadku zegarków kwarcowych, jako urządzenie regulacyjne stosowany jest się kwarc oscylacyjny.
Ruch kwarcowy jest napędzany elektronicznie. Zwykła częstotliwość zegarka kwarcowego wynosi 32.768 Hz.
Z tak dużą częstotliwością, zegarki kwarcowe wykazują się większą dokładnością w porównaniu do modeli mechanicznych.

LCD jest skrótem od "Liquid Crystal Display".
LCD ma właściwość odbijania światła ze względu na pole elektryczne i jest często używany w cyfrowych zegarkach kwarcowych.
Ze względu na ekonomiczne zalety, system LCD zastąpił diody LED.
Powodem ekonomicznych zalet energii jest fakt, że LCD nie wytwarza własnego światła, ale rozproszone światło padające. Rezultatem jest trwały wyświetlacz z niskim zużyciem energii.

Dioda LED oznacza "Diody Emitujące"
W latach 70. XIX w. LEDy były używane w zegarkach kwarcowych, w celu wskazywania czasu.
Ponieważ funkcja ta wykazywała duże zużycie energii, wskaźnik był aktywowany za pomocą specjalnego przycisku.
Z biegiem czasu diody LED zostały zastąpione przez LCD.

Jest to proces polerowania, w którym powierzchnie lub krawędzie są polerowane lub szlifowane, co prowadzi do rewaluacji optycznej.

Oddzielny wskaźnik na tarczy, który liczy i wyświetla godziny, które minęły po włączeniu chronografu. Za pomocą licznika godzin odmierza do 12 godzin, a zero ustawia się za pomocą przycisku chronografu.

Licznik minut jest indeksem, na którym można odczytywać minione minuty na zegarkach posiadających chronograf.
Licznik minut zostaje włączony i zatrzymany przy użyciu chronografu.
Najpopularniejszy licznik minut odmierza od 30 do 45 minut, ale istnieją również liczniki odmierzające 15 i 60 minut.
Po zakończeniu pomiaru i zresetowaniu położenia chronografu za pomocą zainstalowanego przycisku, licznik minut powraca z powrotem do początkowego położenia lub biegnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara do położenia początkowego.

Lunacja trwa 29,5 dni.
W tym okresie księżyc przechodzi przez kolejne etapy: księżyc w nowiu, pierwszy kwartał, pełny księżyc, ostatni kwartał, księżyc w nowiu.

Jeśli w produkcji własnego zakładu zegarmistrzowskiego powstają ich własne projekty, tak zwane ébauche, to producent może być nazwany fabryką, jest to reguła zegarmistrzowska.
Do najbardziej znanych fabryk należą domy Audemars Piguet, Roger Debuis, Rolex, Patek Philippe, A.Lange und Söhne, Girard-Perreguax, Glashütte Original, Zenith, IWC, Jaeger-LeCoultre, Chopard i Piaget.

Kiedy łączone są różne części z różnych zegarków, mówi się o "małżeństwie".
Jeśli mamy dwa takie same zegarki, a niektóre poszczególne części są wymieniane, na przykład w celu naprawienia jednego z zegarków, możemy mówić o małżeństwie.
Trudno jest wykryć jakościową fuzję różnych elementów, ale wartość zegarka znacznie się zmniejsza.

Martwą sekundę można znaleźć w popularnych kalibrach mechanicznych.
Mechanizm liczy pięć pół-oscylacji z częstotliwością 18,000 (pół wibracji na godzinę) i zwalnia drugą wskazówkę, która przeskakuje teraz do przodu o 1 sekundę.

Zdecentralizowana druga wskazówka jako niezależny indeks na tarczy.
W konstrukcji Savonette, mała sekunda jest umiejscowiona pod kątem prostym w stosunku do korony i znajduje się w pozycji "6".
Dzięki konstrukcji Lepine, mała sekunda i koronka są umieszczone na tej samej linii, w pozycji "9".

Ten typ kalibru lub mechanizmu był bardzo popularny w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.
Nazywany również mechanizmem bar, proporcje (długi bok / brzeg) wynoszą co najmniej 3:1.

Mechanizm można nazwać odmiennym, jeśli nie jest okrągły w swojej podstawowej formie.
Mogą być owalne, prostokątne lub bagietowe, jednak wszystkie te formy są współcześnie rzadko reprezentowane.

Element ten jest również nazywany "kołem koronki" lub "zamkiem szwajcarskim".
Oznaczenia te są oparte na projekcie koła.
Jest to obrotowe koło zapadkowe o skomplikowanej konstrukcji, która ma 5-9 kolumn.
Obraca się o jeden krok przy każdym kliknięciu przycisku chronografu, po czym mechaniczny palec spada pomiędzy zęby koła kolumny, aby aktywować funkcje.
Koło kolumnowe jest uważane za kryterium jakości i wartości ze względu na wysokie koszty produkcji i z biegiem lat jest wciąż udoskonalane.

Zegarki, w których zainstalowano dwa niezależne mechanizmy, niezależnie od tego, czy jest to nakręcanie ręczne, automatyczne czy kwarcowe, aby pokazać na przykład różne strefy czasowe.
Należy wspomnieć, że konieczne odstępy czasowe pomiędzy obydwoma mechanizmami są konieczne, ponieważ zawsze występują różnice, które regulują przekładnie, a permanentna synchronizacja jest prawie niemożliwa.

Szerokie sformułowanie odnoszące się do plagiatowanych zegarków, które mają na celu dawać złudzenie szwajcarskiej sztuki zegarmistrzowskiej, lub zastąpić wyrażenie"Swiss made". Jednak sformułowanie to można znaleźć również na oryginalnych zegarkach, które nie zostały wyprodukowane w Szwajcarii, ale mimo to posiadają szwajcarski mechanizm lub poszczególne części.

Jeśli mechanizm w celu zwiększenia dokładności ma częstotliwość 28,800 lub 36 000 pół oscylacji na godzinę, jest to mechanizm high-beat.

Dzięki mechanizmowi wybijania czas można przedstawić akustycznie. Dzwonki są tworzone przez młot uderzający w ciało rezonujące.

Jeden megaherc to milion wibracji na sekundę.

Metale szlachetne takie jak złoto, platyna lub srebro są często wykorzystywane w produkcji zegarków.
Istnieją różne rodzaje złota, które różnią się zawartością złota zawartą w stopie.
Dziś większość zegarków luksusowych składa się z 750 (18 karatów) złota, ale także złoto o mniejszej zawartości złota 333/1000 (8 karatów), 585/1000 (14 karatów) i wielu innych stopów złota.
Często rotory są wykonane z 24 karatowego złota.
Dodanie innych metali, na przykład miedzi, wpływa na kolor złota.
W przypadku platyny zawartość wynosi zazwyczaj 950/1000.
Najprostsze i tańsze zegarki są produkowane ze srebra, ale ma to swoją niekorzyść, ponieważ są bardzo miękkie i mogą się utleniać.
W celu wzmocnienia tej optyki często są one pozłacane. Zobacz obudowę Doublé.

Mikro-rotor został wynaleziony do płaskich i eleganckich, samokontrolujących zegarków, aby uczynić je jeszcze bardziej dokładnymi. Mikro-silnik znajduje się w mechanizmie, a nie na szczycie, jak standardowy rotor.
Pierwszy mikro-rotor został opatentowany przez firmę Büren Watch Co. w 1954 roku.
Ten typ rotora można znaleźć na przykład w klasycznym modelu Laliber 240 firmy Patek Philippe.
Mikro-rotor, który został tutaj użyty jest wykonany z 22 karatowego złota i ma wysokość 2,4 mm.

Mikron jest jednostką miary, w której grubość złocenia jest zaznaczona na kopertach 'Double'.
Wcześniej normalna wartość wynosiła 20 μm, a dzisiaj najbardziej popularne jest 5 μ.

Zgodnie z umową międzynarodową, linia dat jest rozumiana jako linia graniczna, która odpowiada w przybliżeniu linii 180 stopnia długości geograficznej.
Ten limit daty biegnie przez Pacyfik, w pobliżu Nowej Zelandii i Wysp Fidżi.
Jeśli przekroczysz limit ten w kierunku zachodnim, powinieneś pominąć dzień i datę.
Jeśli jednak przekroczysz tę samą granicę na wschód, musisz liczyć jeden dzień i jedną datę podwójnie.
Tylko w ten sposób można rekompensować występowanie różnic daty.

Moduł jest elementem zegarka, który często można znaleźć w nowoczesnych zegarkach chronografowych z mechanizmami nakrecania.
Moduły te są zainstalowane z przodu mechanizmu. W tym przypadku przenoszenie siły odbywa się poprzez tarcie.
Moduły te są jednak również stosowane w zegarkach z kalendarzem wieczystym .
Cały kalendarz jest zamontowany na osobnej płycie i dołączony do mechanizmu poprzez tarczę.

Stop cynku i miedzi.
Mosiądz jest często używany w produkcji zegarków, np. do produkcji płyt.
W zależności od zamierzonego zastosowania można określić różne proporcje mieszania.

Mostek jest metalowym frezem, który przemieszcza się co najmniej o jeden sworzeń obrotowej części zegarka.
Element ten jest przykręcony do płyty, w której znajduje się łożysko przeciwporowe.
Mostek jest zwykle nazywany po części obrotowej, na której znajduje się łożysko mostu.
Na przykład mostek, który utrzymuje koło minutowe, jest nazywany mostkiem koła minutowego.

Francuski odpowiednik terminu 'mechanizm'.

Bardzo przejrzysty zegarek, choć jego mechanizm nie jest widoczny.

Podstawową zasadą automatycznego nakręcania jest użycie ruchów ramienia, aby dokręcić sprężynę główną.
Zasadę tę wynalazł po raz pierwszy w 1770 roku przez Louis Perrelet.
Ponieważ wówczas używano tylko zegarków kieszonkowych, które miały zbyt mały mechanizm aby nakręcić sprężynę główną, rozpowszechnienie tej konstrukcji pozostało kwestią czasu.
Wynalezienie zegarka nadgarstkowego przesądziło w tym momencie o rozwoju zegarmistrzowstwa.
W 1922 r. Léon Leroy wypuścił na rynek pierwszy zegarek seryjny z automatycznym nakręcaniem., Nastepnie w 1931 r. zaprezentowany został pierwszy Rolex z jednostronnym nakrecaniem rotorowym.
Dalszy rozwój i udoskonalanie tej bazy trwały do początku kryzysu kwarcowego. Dopiero dziesięć lat później, w 1983, zainteresowanie tym typem zegarków ożyło.

Nawijacz zegarka jest mechanicznym urządzeniem, które napędza mechaniczne zegarki, gdy nie są zużyte.
Nawijacz symuluje naturalny ruch ręki. Urządzenia te są zalecane w przypadku zegarków o złożonych komplikacjach, ponieważ ustawienie zegarka z tymi powikłaniami może być kosztowne i czasochłonne, a jego zastosowanie pozwala to zniwelować.

Aby uzyskać hartowanie stalowych części na niebiesko, niezbedne jest posiadanie dużej wrażliwości, a przede wszystkim ogromnego doświadczenia.
Części, które mają być niebieskie, ogrzewane są w małych naczyniach przypominających patelnie, aż stal zacznie zmieniać zabarwienie na niebieski przy około 300 stopni Celsjusza.
Jeśli nastąpi przegrzanie, stają się porowate i czarne. Nie mogą być już wówczas wykorzystywane do dalszego przetwarzania.

Sworznie koła balansu są szczególnie delikatne i mają tendencję do łamania nawet w wyniku lekkich uderzeń.
Aby chronić te przeguby stworzone zostało zabezpieczenie przed wstrząsami.
Łożyska biżuteryjne są utrzymywane na miejscu za pomocą lekkich sprężyn, dzięki czemu biżuteria i sworznie nieznacznie się poruszają, podobnie jak silniejsza część układu balansu ściska stałą część obudowy, co pozwala zegarkowi na przyjęcie wstrząsu.
Wymóg ochrony przed wstrząsem polega na tym, że jeśli zegarek upadnie na dębową podłogę z wysokości 1 metra, po upadku nie dozna żadnego większego uszkodzenia balansu i nie wykaże poważnego odchylenia od dokładności.
Wśród najbardziej znanych producentów takich amortyzatorów są "Incabloc" i "Kif", którzy bezustannie rozwijają amortyzatory, ponieważ we współczesnym świecie zegarków są one niezbędne.

Jest to ruchoma tarcza, która w automatycznych zegarach jest połączona z beczułką i swobodnie obraca się w obu kierunkach, aby uruchomić silnik główny.

Osłona wewnętrzna jest wykorzystywana w zegarkach kieszonkowych, aby chronić je przed kurzem i innymi zanieczyszczeniami. "Cuvettes" były również stosowane w zegarkach nadgarstkowych z obudowami zawiasowymi.

Są to znaki kontrolne, które pokazują wyniki testowania materiału, a także miejsce i czas, w którym zegarek został oznakowany.
Numery referencyjne i numery seryjne często można znaleźć pod postacią znaków rozpoznawczych.

Wyświetlanie funkcji zegara

6 grudnia 1886 r. została wydana ustawa o dobrowolnej kontroli jakości zegarków kieszonkowych.
Ustawa ta to stanowi podstawę prawną "pieczęci genewskiej".
Wyjaśnia wymagania jakościowe dotyczące produkcji zegarków genewskich.
W 1957 r. przepis ten był szczegółowy i bardzo zaostrzony.
Od tego roku wszyscy kandydaci musieli przedstawić jedenaście wymogów jakościowych.
Jedynie te zegarki, które spełniły wszystkie jedenaście wymagań, otrzymywały pieczęć. Dokładność była również jednym z punktów testowych.
Dzisiaj jest już inaczej, ponieważ ostatnia wersja, z 22 grudnia 1994 r. jest ograniczona co do jakości poszczególnych części, przetwarzania i wykonania technicznego, a dokładność szybkości nie jest już sprawdzana lub normalizowana.
Głównym kryterium i wymogiem jest produkcja i prezentacja przedłożonego zegarka w Kantonie Genewskim.

Jeden z najbardziej popularnych i zarazem najbardziej wyszukanych dekoracji mostków. Są one stosowane wyłącznie w kalibrach bardzo wysokiej jakości.

Cienka warstwa złota pokrywająca obudowę zegarka.

Ten wysokiej jakości metal szlachetny jest bardzo często stosowany w produkcji zegarków.
Ten metal szlachetny jest bardzo drogi, co wynika z jego rzadkości, a także skomplikowanego procesu wydobywania.
W celu wytworzenia jednego grama platyny potrzeba 300 kg rudy.
Dla porównania 1 gram złota wymaga użycia tylko 100 kg rudy.
Proces przeładunku jest również bardzo złożony, ponieważ metal osiąga temperaturę topnienia przy zaledwie 1773 stopni Celsjusza.
Obudowa platynowa jest o 35% cięższa niż ta sama obudowa wykonana ze złota.

Nawet Louis Abraham Breguet musiał walczyć z plagiatem za pomocą ukrytych sygnatur.
Problem podrabiania lub replikowania jest nie tylko problemem współczesności, liczy sobie tyle samo lat co sztuka zegarmistrzowska.
Mimo, że wiodące światowe firmy zegarmistrzowskie każdego roku wydają ogromne kwoty w celu wyeliminowania, zniszczenia i ograniczenia handlu fałszywymi zegarkami, wygranie tej walki jest mało prawdopodobne.
Fałszywe egzemplarze stają się coraz bardziej precyzyjne i zbliżone do oryginału, dzięki czemu niektóre podróbki mogą zostać wykryte tylko przez wyszkolonych zegarmistrzów, poprzez demontaż mechanizmu.
Wszystkie dokumenty, oznakowania umieszczane na opakowaniu i certyfikaty autentyczności są obecnie fałszowane.
Podczas zakupu zegarka z drugiej ręki ufaj wyłącznie słowom zaufanych zegarmistrzów.

Skomplikowane komplikacje mechanicznego zegarka informujące o czasie za pomocą sygnałów akustycznych.
Istnieje kilka rodzajów powtórzeń: godzina, kwadrans, jedna ósma, 5 minut i minuta.
Jeśli przeznaczony w tym przycisk zostanie naciśnięty, mechanizm odbiera energię, a rezultatem jest akustyczna reprodukcja czasu.
Ważne jest, aby upewnić się, że przycisk jest wciśnięty do końca, w przeciwnym razie wytwarzana energia nie będzie wystarczająca i czas może być powtórzony niekompletnie.
W przypadku kosztownych i bardzo precyzyjnych projektów, tak zwany przełącznik "wszystko lub nic" zapewnia, że powtórzenie odbywa się i następuje prawidłowo.

Dzięki tej funkcji godziny, kwadranse i minuty można odtwarzać akustycznie za pomocą dzwonków.
W większości przypadków stosuje się dwa młotki, które po aktywacji uderzają w dźwięk sprężyny lub gongu.
Godziny są oznajmiane za pomocą niskiego tonu, a minuty wyższego.
Kiedy wygrywane są kwadranse, naprzemienne głębokie i wysokie nuty są produkowane w postaci podwójnych strun.
Powtarzanie minut jest prawdziwym dziełem sztuki zegarmistrzowskiej, a proces mechaniczny za nim stojący jest niezwykle skomplikowany i wyrafinowany w podejściu i postawie.

Zegarki nadgarstkowe, w porównaniu do zegarków kieszonkowych, są noszone w różnych pozycjach.
Rozróżnia się następujące pozycje:
"Koronka w dół"
"Koronka w prawo"
"Tarcza w górze"
"Tarcza na dole"
W przypadku precyzyjnych zegarków w tych pozycjach odbywa się weryfikacja dokładności.

Godzina jest określona jako punkt, w którym pionowo wzniesiony pręt rzuca najkrótszy cień.

Napęd pośredniej centralnej sekundy odbywa się poza strumieniem mechanizmu koła.

Zegarki mechaniczne są jednymi z najbardziej precyzyjnych maszyn na świecie.
Nowoczesne zegarki z chronometrem posiadają odchylenie dokładności poniżej 0,005 procent.

Podczas dokładnej regulacji, wszystkie niepokojące czynniki wpływające na dokładność zegarka są usuwane i korygowane.
Im wyższa cena zegarka i bardziej ekskluzywny producent, tym wyższy stopień dostrajania.

Dzięki temu urządzeniu, które jest mocowane na półmostku balansu możliwe jest dostosowanie regulatora.
Przykładem tego jest urządzenie typu neck swan ze śrubą regulacyjną.

Pochodzące z języka greckiego znaczenie "prymitywnej formy", "pierwsze" lub "oryginalne".
W odniesieniu do świata zegarków prototyp jest próbką wyprodukowaną manualnie, zanim zegarek trafi do produkcji seryjnej.

Standardowy zegarek z nakręcaniem ręcznym składa się z 5 przekładni. Jest to zbiór kół zębatych i zębników, współdziałających ze sobą w celu przenoszenia energii i przekazuje moment obrotowy z beczułki do układu wychwytu.

Za pomocą tej części koperty funkcje zegarka można uruchamiać lub kontrolować.
Na przykład w celu uruchomienia lub zresetowania chronografu.

Pulsometr jest funkcją ułatwiającą pomiar tętna, zwykle stosowany do celów medycznych.
W zależności od designu chronograf może zostać uruchomiony po 20 lub 30 uderzeniach impulsowych, a po zatrzymaniu chronografu odpowiedni wskaźnik wskazuje obliczoną częstotliwość tętna na minutę.

W porównaniu do mostków półmostki są mocowane tylko na krawędzi palety. Wyróżnia się półmostki balansu i wychwytu.

Istnieją dwa rodzaje zegarów z centralną sekundą.
W przypadku bezpośrednio płynącej sekundy, znajduje się ona bezpośrednio w przepływie siły, a w przypadku sekundy pośrednio płynącej, leży ona poza tym przepływem.
Płynąca sekunda znajduje się w centrum tarczy. W zegarkach z płynącą sekundą wałek koła minutowego jest wywiercony aby zapewnić wystarczająco dużo miejsca.

Płyta jest nazywana również "powierzchnią roboczą".
Podtrzymuje mostki, tłok i inne elementy zegarka, ze wskaźnikiem po stronie wybierania.
Z tyłu można znaleźć kompletną przekładnię, istotną sprężynę bębenkową oraz system oscylacji i wychwytu.
Płyta posiada wiele otworów na śrubki, mocowania szpilek i wiele innych.

W przypadku płyty ¾, w przeciwieństwie do klasycznej płyty mostka, cała przekładnia jest zamontowana pod kolejną płytą.
Konstrukcja ta jest używana głównie w konstrukcjach angielskich i amerykańskich, ale w szczególności w zegarkach Glashütte.

Numer referencyjny to kombinacja liczb i liter, która pomaga zidentyfikować model zegarka.
W numerze tym często są oznaczane: typ zegarka, materiał, z którego wykonana została obudowa, mechanizm, tarcza, wskazówki, bransoletka i wyposażenie z kamieni szlachetnych.
Każdy producent stosuje własne kombinacje i różne długości numeru referencyjnego.

W profesjonalnej regulacji ruch ten zależny jest od rozmaitych warunków, takich jak położenie i temperatura.
Zgodnie z oficjalnymi przepisami wymagane jest, aby zegarek był monitorowany przez kilka dni w co najmniej 5 pozycjach, w dwóch różnych temperaturach (23,8 i 38 ° C).

Do tej kategorii należą zegarki zatrzymywane i chronografy.
Timery służą do pomiaru i wyświetlania mniejszych odstępów czasowych.

Potencjał energetyczny, który wykracza poza standardowy interwał nakręcenia zegarka na 24 godziny.

Zgodnie z kalendarzem juliańskim, co czwarty rok ma dodatkowy dzień, 29 lutego, a więc 366 dni.

Rotor jest elastycznym elementem, montowanym w automatycznych zegarkach. Wyróżnia się rotor centralny i mikro-silnik.
W zależności od konstrukcji mechanizmu samo-nakręcania, sprężyna główna jest nawinięta w jednym z dwóch kierunków, zgodnie z ruchem wskazówek zegara i przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, na rotorze.

Fatio de Duillier wraz z zegarmistrzami Peterem i Jacobem Debaufre wpadli na pomysł umieszczenia rubinów jako klejnotów łożyskowych, które wydłużają życie zegarków i zwiększają precyzję.
W 1902 r. Wykorzystano pierwsze syntetycznie wyprodukowane rubiny, które zapewniały przewagę twardości i łatwiejszej, tańszej obróbki.
W stosunku do prawdziwego rubinu różni się jedynie sposobem produkcji, podczas gdy kompozycja pozostaje taka sama.

Dzięki orbicie eliptycznej Ziemi wokół Słońca i nachylonej osi Ziemi występuje różnica pomiędzy najkrótszym i najdłuższym słonecznym dniem w roku. Różnica ta wynosi 30 minut i 45 sekund. Życie codzienne byłoby zbyt utrudnione, gdybyśmy orientowali się na podstawie rzeczywistego czasu słońca. Aby temu przeciwdziałać, zdefiniowano średni czas słoneczny, zgodnie z którym czas trwania średniego dnia słonecznego wynosi 86,400 sekund. Wartość ta, wskazywana również przez zwykłe zegarki, jest obliczana ze średniej długości wszystkich prawdziwych niedziel.
Użycie wyświetlacza czasu reprezentuje odchylenie średniej od prawdziwego czasu słonecznego.
Rozwiązanie to zostało wynalezione już w XVII wieku, ale obecnie jest rzadko używane.
Z technicznego punktu widzenia różnica między rzeczywistym a średnim czasem słonecznym jest włączona do obwodu tarczy w kształcie nerki, która obraca się wokół osi raz na rok.
Aby odtworzyć to na tarczy, wymagany jest bardzo skomplikowany i złożony mechanizm. Skanuje on równanie i przesyła je na ekran za pomocą wskazówek.

Złożony z stopu miedzi o zawartości około 3% berylu, waga Glucyduru ma twardość 380 Vickers.
Dla porównania: nikiel ma twardość 220, a balans mosiężny wynosi 180.
Właśnie z tego powodu balansy te mogą być bardzo dobrze przycięte, wyważone i precyzyjne.
Dzięki łatwiejszej obróbce i uzyskaniu precyzyjnej dokładności balansy te zastapiły bimetaliczne.
Można je łatwo rozpoznać w mechanizmie ze względu na ich złoty kolor.

Alternatywna nazwa dla automatycznych mechanizmów nakrecania.

Wyraźne, jedwabiste i matowe wykończenie powierzchni metalowych.

Typ zegarka, który nie posiada tylnej pokrywy, ani metalowej pokrywy zawiasowej nad kryształem, która powinna go chronić.

Termin sekundy, a tym samym jej czas trwania przez lata kilkakrotnie się zmieniał.
Obecnie czas trwania jednej sekundy określa się w następujący sposób:
Sekunda odpowiada 9.192.631.770 wibracji elektromagnetycznych w elektronowej osłonie atomu cezu. Liczba ta powstała w 1967 roku.

Jeśli produkcja danego produktu nie trwa dłużej niż 60 sekund, zdolności produkcyjne seryjnej produkcji można ustalić za pomocą skali hektometru.
W tym celu chronograf jest uruchamiany na początku produkcji i zatrzymywany po zakończeniu procesu.
Wskazówka na tarczy pokazuje, ile sztuk produktu produku jest wytwarzanie się na godzinę.

Skala ta umożliwia obliczanie średniej prędkości i jest najczęściej stosowana w zegarkach sportowych.
Jest zazwyczaj kalibrowana do odległości jednego kilometra lub mili.
Chronograf jest uruchamiany na początku trasy, która ma być mierzona i zatrzymywany na końcu.
Teraz wskaźnik chronografu wskazuje na liczbę skali tachymetrycznej, na której można odczytać średnią szybkość, z której przemierzona odległość może być odczytana.

Ta skala chronografu służy do określania odległości. Zasada opiera się na różnych prędkościach propagacji dźwięku i światła.
Na przykład odległość burzy może być określona przez uruchomienie chronografu, gdy piorun błyska i zatrzymuje się przy dźwiękach grzmotu.
Skala przewidziana do tego celu, na której można odczytać odległość, nazywa się skalą telemetryczną.

Tłumaczenie: Parachute
Abraham-Louis Breguet opisał w ten sposób swoją ochronę przed uderzeniami.
W tym przypadku bloczki łożyskowe były wkładane do sprężystej stalowej ramy, aby chronić trzpienie wałka balansu.

Wynaleziona w 1675 roku przez Christiana Huygensa, tego typu spirala obecnie rzadko znajduje zastosowanie w segmencie luksusowych zegarków.
Punkty początkowe balansu w półmostku są na jednym poziomie, ale wadą tego typu konstrukcji jest niekoncentryczny rozwój spirali w rozszerzaniu i koalescencji. Ma to niekorzystny wpływ na precyzję szybkości.
Jednakże, wadzie tej można zapobiec dzięki zastosowaniu specjalnego kształtu.

Ćwiek jest mocowany do płyty lub do półmostka balansu.
Jest to mały kawałek metalu, który jest przymocowany lub przyklejony do zewnętrznego końca sprężyny balansu.

W 1795 roku Abraham-Louis Breguet wprowadził ulepszoną wersję konwencjonalnej sprężyny balansu.
Innowacją technologiczną była nowa forma końcowej krzywej spirali.
Dzięki temu Breguet zdołał uczynić wszystkie zegarki jeszcze dokładniejszymi, ponieważ ma to pozytywny wpływ na koncentryczny mechanizm balansu.
Później sprężyna balansu została nazwana imieniem swojego wynalazcy.
Ze względu na wysokie koszty produkcji sprężyny te są montowane wyłącznie w zegarkach bardzo wysokiej jakości.

W piętnastym wieku opracowano i stale rozwijano sprężyny napędowe. Są to spiralne, wydłużone i nawinięte stalowe taśmy, które są wykorzystywane jako magazyn energii w zegarach mechanicznych.
Moment obrotowy osiąga swój szczyt, gdy sprężyna, umieszczona w beczce, jest w pełni naciągnięta.
W zegarkach z automatycznie nakręcanym mechanizmem napięcie to stale narasta, co zapewnia stabilną prędkość i stały moment obrotowy.
W miarę upływu czasu powstały sprężyny zwane Nivaflex. Mają one kształt litery "S" i wykonane ze specjalnego stopu, co czyni je bardziej elastycznymi i trwałymi, co pozwala na równomierne przenoszenie mocy.

Ten cienki pręt służy do mocowania bransoletki do obudowy zegarka.
Po obu stronach znajduje się sprężynowy pręt z ruchomymi końcówkami w kształcie bolca.
Te ruchome części są teleskopowe. W celu dopasowania bransoletki, końce muszą być wciśnięte i wprowadzone między otwory, w które wsuwa się sprężynowy pręt.

Komponenty zegarków o różnych rozmiarach, wzorach i funkcjach, takich jak na przykład blokowanie i podtrzymywanie.

Stop stali, niklu i chromu oraz molibdenu lub wolframu.
Ich zaletami są odporność na rdzę i wytrzymałość, ponadto stal nierdzewna jest niemagnetyczna.
Materiał ten, wykorzystywany do produkcji obudów, zdobywa coraz więcej entuzjastów również w klasie luksusowych zegarków.

W porównaniu z chronografem, klasyczny stoper nie posiada wyświetlacza czasu i jest bardzo łatwy w obsłudze.
Po naciśnięciu przycisków stoper zostaje uruchomiony i zatrzymany. W wyniku takiego procesu można zapisać i odczytywać czas między początkiem a końcem pomiaru.

Elektronicznie aktywowane widełki strojeniowe na częstotliwości 360 Hz, służące jako urządzenie do regulacji.

Swiss Made jest ściśle zdefiniowanym i uregulowanym tytułem, który może być używany tylko w odniesieniu do zegarka (tarczy i/lub mechanizmu), jeśli zegarek pochodzi ze Szwajcarii.
Ponadto montaż, regulacja i kontrola końcowa muszą być przeprowadzone w Szwajcarii.
Pod pojęciem „mechanizm szwajcarski” rozumie się zegarek, którego elementy pochodzą ze szwajcarskiej produkcji i stanowią co najmniej 50% jego wartości (koszty montażu nie są brane pod uwagę).
Jeśli więc zegarek, który składa się w całości z materiałów i elementów pochodzących ze Szwajcarii jest montowany i testowany w innym miejscu, zabronione jest nazywanie tego zegarka "Swiss Made".

System dźwigniowy coulisse steruje chronografem.
W zależności od stosowanego kalibru, system dźwigni coulisse może mieć różne kształty.
Za pomocą tego elementu steruje się pozycją startową, stop i neutralną.
Alternatywą dla tego systemu jest system kolumnowego koła i system cam.

Niezmontowane części składowe mechanizmu.

W branży zegarkowej wyróżnia się cztery różne rodzaje szkieł.
Pierwsze zegarki były wyposażone w szkło kryształowe i chociaż ten rodzaj szkła jest stosunkowo odporny na zarysowania, jest również bardzo podatny na wstrząsy i pęknięcia.
Na początku lat czterdziestych szkło kryształowe zostało zastąpione przez nowy, plastikowy rodzaj szkła, zwany Plexiglas.
Było one również nietłukące, ale bardzo podatne na zarysowania. Dziś instalowane jest głównie szkło mineralne, mające twardość 5 Mohs i będące znacznie wytrzymalsze niż Plexiglas.
Wszystkie wysokiej jakości zegarki z segmentu luksusowego dostarczane są z soczewkami szafirowymi, które mają twardość 9 Mohs, a zatem są niemal całkowicie odporne na zarysowania.

Polimetakrylan metylu.
Plastik, który był używany do produkcji szkieł zegarkowych do lat osiemdziesiątych.

Przezroczyste i bezbarwne białe szkło, używane do zegarków do lat czterdziestych.
Poważną wadą tego szkła jest wyjątkowo wysoka podatność na pęknięcia, a nawet złamanie, nawet przy niewielkich uderzeniach.

Jeśli dodane są uderzenia organów regulacyjnych, na przykład balansu, wynikiem jest współczynnik uderzeń. Pełne wibracje są wynikiem dwóch uderzeń.
Weźmy jako przykład klasyczny zegarek o rytmie 18.000.
Oznacza to, że zegarek wykonuje 9.000 pełnych i 18.000 pół-oscylacji na godzinę.
W tym przypadku zegarek ma częstotliwość 2,5 hertz.

Tourbillon skonstruował najwyższej klasy zegarmistrz, Abraham-Louis Breguet.
Ideą tego wynalazku jest przeciwdziałanie siłom grawitacyjnym, które silnie wpływały na układ oscylacyjny podczas mechanicznego wzburzenia.
W tourbillonie cały system eskalacji i oscylacji jest zainstalowany w swojego rodzaju klatce, która zwykle obraca się w ciągu jednej minuty wokół własnej osi.
Powoduje to wycofanie siły grawitacyjnej, jeśli zegarek znajduje się w pozycji pionowej.
Jeśli zegarek znajduje się w pozycji poziomej, tourbillon nie ma na to wpływu. Pierwszy zegarek z tą dodatkową funkcją został zaprezentowany jako część konkursu Chronometr.

Jest to jedna z najbardziej skomplikowanych części mechanicznego zegarka.
Jego kształt przypomina kotwicę statku - stąd alternatywna nazwa "wychwyt kotwicowy".
Widełki palety składają się z korpusu, wału i palety kotwicy.
Podstawową funkcją tego elementu jest przeniesienie powstałej siły z koła wyhcwytowego do balansu, a tym samym utrzymanie wibracji.
Ponadto widełki palety zapobiegają niekontrolowanej likwidacji przez zerwanie opuszczanego koła wychwytu.

Widełki paletowe z klejnotami paletowymi.

Najbardziej znany parametr wodoodporności 30 metrów (3atm/3bar) jest oparty na DIN 8310.
Zegarek można uznać za "wodoodporny", jeśli jest odporny na pryskanie, pocenie się lub deszcz.
Kolejnym warunkiem wstępnym jest, aby woda przez 30 minut nie penetrowała zegarka na głębokości 1 metra.
Jeśli opis zegarka wynosi 30 m, 3 bar lub 3 atm, oznacza to, że zegarek został poddany odpowiednim testom ciśnieniowym.
Mimo to, nie zaleca się nurkowania lub pływania z takim zegarkiem. Odpowiedni to takich działań jest zegarek z zakręcaną koronką.

Wskazówka sekundowa pokazuje, jak podpowiada sama nazwa, sekundy za pomocą dużej wskazówki.
Funkcja ta została opracowana przez Jost Bürgi w 1597 roku i dziś ciężko jest sobie bez niej wyobrazić współczesny świat zegarków.

Określenie to odnosi się do wskazówek, używanych głównie w klasycznych zegarkach.
Charakteryzuja się one eleganckim i ponadczasowym kształtem oraz niewielką dziurką na końcu wskazówki i pozostały niemal niezmienione od XIX wieku do czasów obecnych.

Wychwyt przekazuje energię przechowywaną na sprężynie głównej do balansu i sprężyny balansu małymi pchnięciami siły. Zapobiega również niekontrolowanym ruchom mechanizmu.
Głównymi elementami wychwytu są przekładnie, koło wyważające i kotwica.

W przypadku zegarków wysokiej jakości dominuje wychwyt szwajcarski.
Wychwyt sam w sobie i system wychwytu jako całość mają ogromną siłę. Wychwyt o częstotliwości 28.800 A/h porusza pociąg przekładni 691.200 razy.

W porównaniu z innymi rodzajami wychwytów, wychwyty Roskopf posiadają umieszczone pionowo stalowe kołki, które wystają z płaszczyzny kotwicowej i sprzęgają się z zębami koła wychwytu.

W 1726 r. angielski zegarmistrz George Graham wynalazł wychwyt cylindrowy.
Jest on stosowany w starszych lub prostych i niedrogich zegarkach, ponieważ brakuje w nim widelca paletowego, który działa jako element łączący, co prowadzi do niedokładności. Jedynie zęby koła wychwytowego sprzęgają się z członem balansującym, który jest pusty i cylindryczny.

Opracowany przez George'a Grahama w 1710 r. i rozwijany później przez jego ucznia Thomasa Mudge'a, niniejszy wynalazek jest nadal bardzo ważnym elementem każdego mechanicznego zegarka.
Istnieje kilka rodzajów wychwytów, jednak szwajcarski jest najbardziej powszechnie stosowany w segmencie luksusowym.
Inne, jak wychwyt hakowy, są instalowane w bardzo tanich zegarkach.

Szwajcarski mechanizm wychwytu jest stosowany w małych zegarkach i wyróżnia się tym, że zęby tłokowe koła wychwytu wystają na zewnątrz. Koło balansu oscyluje swobodnie po opuszczeniu kotwicy. Istnieją również wychwyty angielski i Glashütte

Zegarmistrz George Daniels zrekonstruował wszystkie elementy napędowe mechanizmu i zdołał znacząco zredukować tarcie w mechanizmie.
Zaskutkowało to również możliwością wyeliminowania oleju, który z biegiem czasu wpływał na amplitudę systemu oscylacyjnego.
Wychwyt współosiowy składa się z trzech elementów: wałka wyważającego, który podtrzymuje paletę i kołek impulsowy, kotwicy z trzema paletami i współosiowego koła wychwytu.
Kiedy balans oscyluje zgodnie z ruchem wskazówek zegara, otrzymuje się bezpośrednią symulację przez impuls koła wychwytu na impuls palety płyty dźwigni.
Jeśli jednak balans obraca się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, do gry wchodzi kotwica.
W tym przypadku ta ostatnia przekazuje niewielką siłę oddziaływania na środkową paletę impulsową armatury.
Po każdym impulsie koło wychwytu zostaje na krótki czas zatrzymane przez zewnętrzne podkładki kotwicy, co pozwala na obrót we wszystkich kierunkach.

To galwaniczne wykończenie dodaje się w celu uzyskania zmiany optycznej, dając powierzchni promienny blask. Powłoka rodowa chroni również powierzchnię, zapobiegając korozji.
Rod jest metalem otrzymanym z grupy metali platynowych i zwiększa twardość powierzchni.

Istnieją dwa typowe sposoby wyświetlania daty w zegarku.
Analogowe za pomocą wskazówek lub cyfrowe, za pośrednictwem płyty z numerami drukowanymi.
Niezależnie od tego, czy użyte są wskazówki lub płyta, oba poruszają się dokładnie jeden raz w ciągu 31 dni wokół własnej osi.
Ze względu na sprzęgnięcie z ruchem wskazówki, są one przełączane o jedną pozycję dalej każdego dnia, dokładnie o północy.
Różnią się pół-chwilowym lub natychmiastowym wyświetlaniem daty.
Podczas wyświetlania pół-chwilowego, data zmienia się stopniowo, natychmiastowy wyświetlacz zmienia się wraz ze skokiem, co wymaga nagromadzenia mocy przed wyzwoleniem jej na raz.
Warto również wspomnieć, że nazywane są one Panorama date lub Large date display.
Tutaj dwa dyski daty są umieszczone koncentrycznie, jeden dysk reprezentuje dziesiątki, a drugi pojedyncze cyfry daty.
Tego typu wyświetlanie daty jest ogólnie uważane za lepiej czytelne i jest jednocześnie znakiem towarowym firmy zegarmistrzowskiej A. Lange & Söhne.

Dzięki tej funkcji, każda godzina 1-24 jest wyświetlana bezpośrednio, tak aby wskazówka godzinowa obracała się wokół własnej osi tylko raz dziennie.
Wymaga to przyzwyczajenia i utrudnia przeczytanie dokładnego czasu. Przedłużeniem tej funkcji jest to, że zegarek ma 2 wskazówki godzinowe. Jedna wskazówka obraca się przez 12 godzin, a druga w ciągu 24 godzin wokół własnej osi.

Od momentu powstania chronometrów morskich służy jako wskazanie pozostałej rezerwy mocy.
Utrata wyświetlenia dokładnego czasu w chronometrze na pełnym morzu może często zakończyć się śmiercią.


Za pomocą tego wskazania użytkownik noszący zegarek jest zawsze informowany o stopniu naprężenia sprężyny głównej, a zatem wskazuje, kiedy zegarek musi być nakręcony.
To minimalizuje ryzyko, że zegarek się zatrzyma.
Można by pomyśleć, że wraz z pojawieniem się nakręcania automatycznego funkcja ta przestanie przynosić korzyści, ale w tym przypadku rezerwa mocy nie tylko wskazuje stopień naprężenia sprężyny głównej, ale także dostarcza informacji na temat prawidłowej funkcji samowijacza.

Te wskaźniki pokazują liczbę dni, które minęły od ostatniego razu, gdy księżyc znajdował się w nowiu.
Okres pomiędzy dwoma nowiami księżyca to 29 dni, 12 godzin, 44 minuty i 3 sekundy w miesiącu synodycznym.
Na tym wyświetlaczu znajdują się dwa przeciwległe księżyce i posiada on 59 zębów.
W obrębie dwóch lunacji płyta ta obraca się wokół własnej osi, a aktualny status można odczytać na tarczy.
Jednakże taki wyświetlacz jest bardzo niedokładny i różni się od standardu o około 8 godzin rocznie.

Ekran wsteczny może być używany w połączeniu z wyświetlaniem godziny, daty lub dni tygodnia. Specjalną cechą tego wybierania jest to, że gdy tylko wskaźnik dotrze do ostatniej pozycji w sposób liniowy wzdłuż łuku, skacze z powrotem do pozycji początkowej.

Włos lub sprężynka balansu jest sercem każdego zegarka mechanicznego, ponieważ łączy wewnętrzne i zewnętrzne koło końcowe z kieszonką wyważającą.
Na podstawie jego długości określa się moment bezwładności i jego czas oscylacji. Zapewnia on również jednolitą oscylację balansu.
Tak więc, w większości zegarków można znaleźć tak zwaną szpilkę, za pomocą której można wyregulować długość sprężyny balansu.
Dokładność zegarka jest zatem silnie uzależniona od tego elementu, ponieważ jeśli jest zbyt krótki, zegarek jest zbyt szybki, a jeśli zbyt długi to zegarek będzie zbyt wolny.
Jednak nie tylko długość, ale także materiał i kształt tego elementu jest znaczący, ponieważ ostatecznie musi rozciągać się i skracać 200.000.000 razy w roku.
Włos waży około 2000 gramów i nadal utrzymuje opór 600 gramów.

Funkcja ta pozwala na zatrzymanie drugiej wskazówki, a tym samym dokładne ustawienie czasu w sekundach. Wymaga to wyciągniecia koronki, gdy druga wskazówka znajduje się na "12". Po wciśnięciu koronki druga wskazówka powraca do ruchu.

W przypadku tego typu zegarka nakręcanie odbywa się za pośrednictwem koronki, bez udziału oddzielnych kluczy.

Zgodnie z normą DIN 8306 zegarek może być nazwany zegarkiem do nurkowania tylko jeśli spełnia wiele wymagań.
Obudowa musi być całkowicie wodoszczelna, a zegarek musi być czytelny pod wodą i dawać możliwość ustawienia czasu nurkowania z wyprzedzeniem.
W tym celu nadaje się do tego obrotowy pierścień z jednej strony, zazwyczaj z osłoną zegarkową. "Dobra czytelność" definiowana jest następująco:
Ustawiony czas nurkowania, czas i funkcjonalność zegarka muszą być czytelne lub gwarantowane z odległości 25 cm w całkowitej ciemności.
Jeśli regularnie nurkujesz i używasz zegarka przeznaczonego do tego celu, zaleca się przeprowadzenie testu szczelności co najmniej raz w roku.

Jeśli ktoś mówi o dwustronnym zegarku, oznacza to, że zegarek posiada tarcze z przodu i z tyłu.
Najbardziej znanymi przykładami zegarków dwustronnych są "Reverso Duo Face" autorstwa Jaeger-LeCoultre i "Sky Moon Tourbillon", dzieło firmy Patek Philippe.

Pierwsze zegarki były wyposażone tylko we wskazówkę godzinową.
Najbardziej znanym przykładem tego rzadkiego typu zegarka jest legendarny "Souscription" Bregueta.
Z powodu brakującej wskazówki minutowej czas można było odczytywać tylko w przybliżeniu.
Dziś zegarki jednowskazówkowe są bardzo rzadkie, ale bardzo popularne wśród kolekcjonerów.

W tym typie zegarka prawdziwa moneta jest wykorzystana jako tarcza.
Moneta jest przetwarzana w taki sposób, aby mogła pomieścić płaski mechanizm.

Czasomierz, w którym sprężyna główna musi być naciągana ręcznie.

W zegarku regulatorze wszystkie rejestratory są niezależne, co umożliwia odczyt sekwencji bez żadnego dyskomfortu.
Pierwsze zegarki nadgarstkowe z takim pokrętłem pojawiły się w latach trzydziestych dziewiętnastego wieku.

W zegarku szkieletowym niemal wszystkie elementy są zminimalizowane tak, że z mostków, płyt i kół napociągowych zachowywane są tylko elementy niezbędne do funkcjonowania, a zegarek staje się praktycznie przezroczysty.
Zegarek szkieletowy wymaga delikatnej i czasochłonnej pracy ręcznej, dlatego też jest zegarmistrzowskim dziełem sztuki.
Sztuka ta jest szczególnie widoczna w wykończeniu krawędzi. Istotne są trzy typy:
Wycofany narożnik, w którym dwie przeciwstawne części tworzą skośny narożnik. Powstaje prosta linia, do której nie można dotrzeć za pomocą maszyny.
Kąt wypukłości, w którym interfejsy są nachylonne na zewnątrz narożnika.
Zaokrąglony narożnik, w którym, w przeciwieństwie do pierwszych odmian, brakuje ostrych krawędzi. Pozostałe krawędzie są zaokrąglone.
Maszyna również może osiągnąć taki rezultat, przez co zegarki te nie zaliczają się do najwyższej klasy. Pierwszy zegarek szkieletowy pojawił się w połowie lat trzydziestych.

Zegarek, który posiada mechanizm samonakręcający.

Zegarki dla ludzi niewidomych naprawdę istnieją!
W większości przypadków szklana krawędź, a w tym samo szkło, może być w takich zegarkach usunięta, aby umożliwić skanowanie położenia wskazówek.
Dodatkowo wskaźniki są zaznaczone i kropkowane.

Napęd takich zegarków odbywa się za pomocą sprężyny głównej lub specjalnego ciężaru.
Regulacja przekładni może być zapewniona za pomocą balansu ze spiralną sprężyną lub wahadłem.

Typ oznakowania, używany przez zegarmistrzów w celu sprawdzenia wykonywanych czynności po naprawie lub inspekcji. Znaki te są odnotowywane głównie na tyle koperty.

Inna nazwa obudów typu Doublé.

Złoto jest znane jako metal szlachetny. Jego gęstość wynosi 19,5.
W branży zegarkowej złoto jest głównie używane do produkcji obudów, bransoletek i wskazówek. Rzadkie i bardzo wysokiej jakości zegarki, elementy takie, jak na przykład ramy biżuterii, przekładnie, a rzadziej nawet całe mechanizmy są wykonywane ze złota.

Jest to otwór dla trzpieni przekładni.
Otwory te są w większości połączone z blokami łożyskowymi.

Kamień syntetyczny, zwykle rubin z otworem, o cylindrycznym kształcie.
Kamienie te są używane do zapobiegania zużyciu i zmniejszeniu tarcia.
Są one stosowane na tarczy, mostkach, podobnie jak tłoki.
Zegarki Filigree również zawierają takie kamienie, ale mają okrągły kształt, który określa się jako 'olive hole'.
Zaokrąglony kształt zmniejsza powierzchnię styku bolców, których ruch odbywa się w kamieniach.
Ponadto stożki, dzięki okrągłemu kamieniowi, mają większą swobodę ruchu.

To rozwiązanie jest bardzo popularne wśród ludzi biznesu, którzy często podróżują do wielu krajów.
Na podstawie teorii czasu uniwersalnego (Greenwich Mean Time) czas jest cofnięty o 1 pełną godzinę co każde piętnaście stopni.
Ten system czasu światowego wyznacza 24 strefy czasowe. Niemcy przystąpiły do niego w 1893 roku.
Zegarek ze wskaźnikiem czasu światowego pokazuje na tarczy dokładnie te 24 strefy czasowe, co wymaga dodatkowego mechanizmu.

Tarcza, która może być odczytywana nawet w ciemności, na której indeksy, liczby i wskazówki pokryte są świecącym materiałem.
W 1905 roku fabryka chininy Büchler & Co. opublikowała świetlne tarcze, w których użyto rad, odkryty przez Marie i Pierre Curie w 1898 roku.
Rad ma dużą intensywność promieniowania i dlatego nie jest już dzisiaj używany.
Stosowano również tryt, który także ma dużą intensywność promieniowania.
Zastosowanie trytu można zauważyć w notatce na tarczy: "Swiss Made-T".
W nowoczesnych zegarkach używane są inne niebezpieczne źródła światła, ale wśród entuzjastów zegarków tryt pozostaje nadal bardzo popularny i jest prawdziwą rzadkością.